بیماری هرپس ویروس در سگها

در این مطلب در بخش مقالات بیمارستان دامپزشکی درین به بررسی بیماری هرپس ویروس در سگها پرداخته ایم و مواردی را که در این زمینه باید با آنها آشنا شوید را شرح داده ایم.

بررسی بیماری هرپس ویروس سگ ها در کلینیک دامپزشکی حیوانات خانگی بیمارستان دامپزشکی شبانه روزی درین

عفونت هرپس ویروس سگ یک عفونت ویروسی سیستمیک است که توله‌ها را در سراسر جهان تحت تأثیر قرار می‌دهد و میزان مرگ و میر اغلب در نوزادان مبتلا به ۱۰۰ درصد می‌رسد. علائم بالینی، اگرچه شدید، غیراختصاصی هستند و می توانند شامل بی اشتهایی، کاهش وزن، صدای نامناسب، کوری، اتساع شکم، تنگی نفس یا تاکی پنه و اسهال باشند.

ویروس هرپس سگ یکی از علل بالقوه مرگ و میر حاد نوزادی یا عدم رشد توله سگ در نظر گرفته می شود. هیچ واکسنی در ایالات متحده موجود نیست. از آنجایی که بیماری در نوزادان مستعد به سرعت پیشرفت می کند، تشخیص پیش از مرگ دشوار است. با این حال، اگر علائم بالینی به سرعت تشخیص داده شود و از روش های آنتی بادی یا PCR استفاده شود، ممکن است. این بیماری اغلب در حین کالبد گشایی، از طریق روش PCR و میکروسکوپی بافت های آسیب دیده تشخیص داده می شود. برای عفونت‌های نوزادی، درمان شامل مراقبت‌های حمایتی غیراختصاصی است، اما پیش‌آگهی کلی تا حد زیادی حفظ می‌شود.

علائم هرپس ویروس سگ ها

از نظر بالینی، ویروس هرپس نوزادی سگ با موارد زیر مشخص می شود:

• علائم سیستمیک غیر اختصاصی شدید در یک توله سگ نوزاد
• اسهال، بی اشتهایی، عدم افزایش وزن
• تاکی پنه، پنومونی
• ادم قرنیه، ورم ملتحمه
• عدم تب
• بیماری به سرعت پیشرونده
• عدم موفقیت یا مرگ ناگهانی

عفونت هرپس ویروس سگ بیشتر به عنوان عفونت ویروسی شدید توله سگ ها شناخته می شود. با این حال، تشخیص‌های مولکولی با حساسیت فزاینده، تشخیص آن را در سگ‌های بالغ مبتلا به عفونت تنفسی فوقانی، بیماری چشمی، یا واژینیت تاولی یا پستیت، و همچنین در سگ‌هایی که علائم بالینی ندارند، امکان‌پذیر کرده است. همانطور که در هرپس ویروس ها معمول است، بهبود علائم بالینی با عفونت نهفته مادام العمر همراه است. فقط سگ‌سانان(سگ، گرگ، کایوت) حساس هستند. شیوع سرمی در جمعیت سگ ها در سراسر جهان بسته به منطقه و جمعیت مورد مطالعه بین ۲۰ تا ۹۸ درصد است. از آنجایی که حیواناتی که به طور پنهان آلوده شده اند ممکن است به طور گذرا به وضعیت سرم منفی تبدیل شوند، هر مطالعه شیوع سرمی احتمالاً میزان واقعی قرار گرفتن در معرض و حمل را دست کم می گیرد.

اتیولوژی و پاتوژنز عفونت هرپس ویروس سگ

ویروس هرپس عفونی سگ ناشی از یک DNA پوششی ویروس هرپس سگ (CHV) است که در خارج از میزبان نسبتاً ناپایدار است، بنابراین تماس نزدیک برای انتقال لازم است.

CHV معمولاً از طریق تماس بین افراد مستعد و ترشحات دهانی، بینی یا واژینال آلوده سگ ها در حال خروج منتقل می شود. بسیاری از سگ‌هایی که ویروس را دفع می‌کنند هیچ علامت بالینی نشان نمی‌دهند. سگ های باردار نابالغ به صورت ایمونولوژیک در معرض خطر عفونت حاد هستند که ممکن است به جنین یا نوزادان منتقل شود. بعید است که سگهای ماده قبلاً آلوده عفونت را منتقل کنند. مهمترین بیماری سیستمیک در دوران جنینی یا نوزادی در نتیجه عفونت داخل رحمی یا عفونت در ۳ هفته اول زندگی رخ می دهد. پس از این مدت، مقاومت طبیعی در برابر عفونت با بالغ شدن توله ها و حفظ دمای بدن بالاتر پیشرفت می کند.

عفونت حیوانات حساس منجر به تکثیر CHV در سلول های سطحی مخاط بینی، حلق و لوزه ها می شود. در توله‌های حساس نوزاد یا سایر سگ‌های دارای نقص ایمنی، ویرمی ایجاد می‌شود و اندام‌های احشایی متنوعی مورد حمله قرار می‌گیرند. عفونت سیستمیک اولیه با ریزش ویروسی فراوان همراه است. ریزش توسط حیوانات به طور پنهان پس از رشد مجدد بالینی یا تحت بالینی از شدت و مدت کمتری برخوردار است.

یافته های بالینی عفونت هرپس ویروس سگ

از آنجایی که ویروس هرپس سگ در دمای پایین بدن نوزادان به طور موثرتری تکثیر می‌شود، مرگ و میر ناشی از عفونت CHV معمولاً در توله‌های ۱ تا ۳ هفته، گهگاه در توله‌ها تا ۱ ماهگی و به ندرت در توله‌های ۶ ماهه رخ می‌دهد. به طور معمول، شروع ناگهانی است و مرگ کمتر از ۲۴ ساعت پس از بیماری رخ می دهد. اگر علائم بالینی مشاهده شود، ممکن است شامل بی حالی، کاهش شیردهی، اسهال، ترشحات بینی، ملتحمه، ادم قرنیه، بثورات اریتماتوز، وزیکول های دهانی یا تناسلی (به ندرت) و عدم وجود تب قابل توجه باشد. رادیوگرافی قفسه سینه یک الگوی بینابینی بدون ساختار منتشر را نشان می دهد که نمونه ای از پنومونیت ویروسی است. با این حال، بر خلاف سایر بیماری های ویروسی توله سگ ها، ممکن است لکوسیتوز وجود داشته باشد.

سگ‌های مسن‌تری که در معرض CHV قرار می‌گیرند یا به طور تجربی با آن تلقیح می‌شوند ممکن است علائم خفیف دستگاه تنفسی فوقانی را ایجاد کنند که ممکن است بخشی از سندرم کنل کاف(تراکئوبرونشیت عفونی) باشد. آنها همچنین ممکن است به واژینیت تاولی یا پستیت مبتلا شوند. ورم ملتحمه و زخم های دندریتیک قرنیه نیز در غیاب سایر علائم تنفسی فوقانی گزارش شده است. سگهای ماده باردار مبتلا به عفونت حاد ممکن است یک زایمان را سقط کنند یا نیمه مرده به دنیا بیاورند. با این حال، آنها به ندرت علائم بالینی دیگری را نشان می دهند و پرورش آینده احتمالاً موفق خواهد بود.

ضایعات

ویژگی ناخالص ضایعات عفونت CHV در کالبد گشایی شامل نکروز کانونی منتشر و خونریزی است. بارزترین ضایعات در ریه ها، قسمت قشر کلیه ها، غدد فوق کلیوی، کبد و دستگاه گوارش رخ می دهد. همه غدد لنفاوی بزرگ و پرخون هستند و طحال متورم است. ضایعات ممکن است در چشم و CNS نیز دیده شود. پایه ضایعه هیستولوژیک نکروز، همراه با خونریزی در پارانشیم مجاور است. واکنش التهابی در بسیاری از اندام ها ممکن است محدود باشد. با این حال، نوتروفیل و تک هسته ای مشخص در ضایعات چشمی مشاهده می شود. اجسام انکلوژن منفرد، کوچک، بازوفیل و درون هسته ای در نواحی نکروز در ریه، کبد و کلیه ها شایع هستند. گاهی اوقات، آنها به عنوان اجسام اسیدوفیل ضعیف در فضای هسته ای آشکار می شوند.

تشخیص عفونت هرپس ویروس سگ

 

• ارزیابی بالینی
• آزمایش سرولوژیک

علائم بالینی عفونت هرپس ویروس سگ اغلب غیر اختصاصی است. هر توله‌سگ نوزادی که به‌طور ناگهانی می‌میرد یا به‌طور سیستماتیک بیمار می‌شود، بدون اینکه تب داشته باشد، باید به عنوان یک مورد احتمالی CHV در نظر گرفته شود. سگ های مسن با علائم تنفسی یا چشمی خفیف نیز ممکناست آلوده شوند. تشخیص بالینی سریع CHV برای دستیابی به تشخیص پیش از مرگ مورد نیاز است. برای تایید تشخیص می توان از روش های ELISA یا PCR آنتی بادی استفاده کرد.

کالبدگشایی یک توله سگ مرده در بستر آسیب دیده ممکن است کارآمدترین راهبرد تشخیصی باشد. در توله‌های مبتلا به سیستمیک، عفونت CHV ممکن است با هپاتیت عفونی سگ اشتباه گرفته شود. با این حال، با کیسه صفرا ضخیم و ادماتیک همراه نیست، اغلب با دومین حالت مرتبط است. نواحی کانونی نکروز و خونریزی، به ویژه آنهایی که در کلیه ها رخ می دهد، عفونت CHV را از هپاتیت و نئوسپروز متمایز می کند. CHV فقط در توله سگ های خیلی جوان باعث بیماری جدی می شود. مرگ سریع و ضایعات مشخصه آن را از دیستمپر سگ متمایز می کند.

آزمایش های هماگلوتیناسیون، الایزا و آنتی بادی ایمونوفلورسانس در دسترس هستند و PCR زمانی که روی نمونه های بافت تازه و مایع استفاده می شود بسیار حساس و اختصاصی است. در موارد مرگ و میر نوزادان، تشخیص به طور معمول پس از مرگ با جداسازی ویروس از ریه، کبد، کلیه و طحال تازه با روش‌های کشت سلولی و سپس شناسایی با استفاده از روش PCR و تعیین توالی، میکروسکوپ الکترونی عبوری، ایمونوفلورسانس یا فلورسانس هیبریداسیون درجا انجام می‌شود. . دستمال‌ها باید در یخچال و نه منجمد به آزمایشگاه ارسال شوند.

درمان عفونت هرپس ویروس سگ

مراقبت حمایتی : اصلی ترین درمان عفونت هرپس ویروس سگ، مراقبت های حمایتی است که می تواند شامل ارائه هر یک از موارد زیر باشد:

• محلول های الکترولیت IV متعادل با یا بدون مکمل دکستروز برای رفع کم آبی، حفظ وضعیت حجم و اصلاح هیپوگلیسمی احتمالی نوزادان
• داروهای ضد تهوع
• اکسیژن مکمل
• ضد میکروبی برای عفونت های باکتریایی ثانویه احتمالی
• گرمکننده ی فعال
• تغذیه تکمیلی

درمان معمولاً در توله‌های مبتلا به سیستمیک بی‌ارزش است، و پیش آگهی برای توله‌هایی که زنده می‌مانند مصون می‌باشد، زیرا آسیب به اندام‌های لنفاوی، مغز، کلیه‌ها و کبد ممکن است جبران‌ناپذیر باشد. قبل از شروع علائم بالینی در نوزادان یا سایر توله‌هاییکه در نزدیکی بودند، پرورش در انکوباتورها در دمای بالا (۳۵ درجه سانتی‌گراد، رطوبت نسبی ۵۰ درصد) و/یا ایمن‌سازی غیرفعال با سرم داخل صفاقی ممکن است تلفات را در بستر در معرض کاهش دهد. . مطالعات محدود با عوامل ضد ویروسی بی نتیجه هستند. با این حال، هر احتمال موفقیت مستلزم شناسایی و درمان فوری است.

سگ های بالغ مبتلا به بیماری های چشمی، تنفسی یا تناسلی اغلب علائم بالینی خفیف و خود محدودکننده عفونت CHV را تجربه می کنند. ضد ویروس های چشمی، مانند سیدوفوویر (۰٫۵٪ هر ۱۲ ساعت) یا تری فلوریدین (۱٪ هر ۴-۶ ساعت)، به طور موفقیت آمیزی برای درمان عفونت های چشمی در سگ های بالغ استفاده شده اند و ممکن است برای ضایعات چشمی مداوم یا دردناک مفید باشند.

پیشگیری از عفونت هرپس ویروس سگ

هیچ واکسنی علیه عفونت هرپس ویروس سگ در حال حاضر در ایالات متحده موجود نیست. در سگهای ماده که قبلاً آلوده شده‌اند، معمولاً آنتی‌بادی تولید می‌شود، و بسترهایی که به دنبال اولین مبتلایان، آنتی‌بادی‌های مادری را در آغوز دریافت می‌کنند. توله سگ هایی که آنتی بادی های مادری دریافت می کنند ممکن است به ویروس آلوده شوند، اما بیماری ایجاد نمی کند. جداسازی سگ‌های باردار از سگ‌های دیگر در ۳ هفته آخر بارداری و ۳ هفته اول پس از زایمان، با رعایت بهداشت عالی توسط انسان‌ها، موثرترین راه برای به حداقل رساندن خطر برای توله‌ها است. به دلیل شیوع بالای سرمی در میان سگ‌های بالغ و به دلیل اینکه ویروس ممکن است از نظر بالینی توسط سگهای عادی دفع شود، اجتناب کامل از قرار گرفتن در معرض، یک استراتژی مدیریتی معقول برای اکثر سگ‌ها نیست.

با توجه به ضدعفونی محیط های دامپزشکی و لانه، هرپس ویروس سگ به حلال های لیپیدی (مانند اتر و کلروفرم) و به اکثر مواد ضد عفونی کننده حساس است.

امتیاز کلیدی

عفونت هرپس ویروس سگ یک بیماری چند سیستمی به سرعت پیشرونده و کشنده در توله سگ های نوزاد است. این می تواند منجر به عفونت های نهفته مادام العمر شود و می تواند منجر به علائم خفیف تنفسی و چشمی در سگ های مسن شود.

تشخیص به شناخت علائم بالینی مشخص در سگ در معرض خطر و به دنبال آن تشخیص خاص خود ویروس یا پاسخ ایمنی در برابر ویروس بستگی دارد.

هیچ واکسنی برای این بیماری موجود نیست. درمان در درجه اول حمایتی است. با این حال، پس از شروع بیماری، پیش آگهی معمولاً برای توله سگ ها ضعیف است. تجویز پیشگیرانه سرم ایمن شده و داروهای ضد ویروسی ممکن است برای کاهش خطر عفونت در همزادهای در معرض تماس، مفید باشد.

 

---

بیمارستان دامپزشکی در تهران

بسیاری از صاحبان و سرپرستان حیوانات خانگی به محض روبرو شدن با مشکل در دنیای مجازی بدنبال ” بهترین دامپزشکی ” می گردند و با سرچ کلماتی مانند

• ” بهترین دامپزشکی تهران “
• و یا ” بهترین دامپزشکی مرکز “

تلاش در یافتن ” بهترین درمانگاه حیوانات ” و یا ” بهترین دامپزشکی کشور ” می کنند. برخی بدنبال جملاتی مانند ” بهترین کلینیک دامپزشکی ” و امثال آن مانند ” بهترین درمانگاه دامپزشکی ” می گردند و البته صاحبان پرندگان این جستجو را با جملاتی مانند

• ” بهترین کلینیک پرندگان “
• و یا ” بهترین بیمارستان دامپزشکی “

سرچ و پیگیری می کنند.

هرگز نباید فراموش کرد ، بیمارستانهای دامپزشکی حیوانات خانگی , و مراکز دامپزشکی در تهران بعنوان یکی از نهادهای مهم در نظام نوین درمان و بهداشت و سلامت جامعه مطرح می باشد. و از این جهت دارا ی اهمیت هستند که منابع عظیمی از سرمایه های انسانی ،مالی و تجهیزاتی را مورد استفاده و کاربردی در مراکز دامپزشکی در پایتخت و حتی دامپزشکی در خاورمیانه قرار می دهند تا ضمن مسئولیت تامین و حفظ “سلامت حیوانات خانگی ” که موجب ارتقا بهداشت و سلامت افراد و نهایتا جامعه را فراهم می نمایند نقشی اساسی بعنوان ستیا در دامپزشکی و رفع مشکلات اجتماعی از جمله اشتغالزائی را نیز عهده دار یاشند و رابطه ایرانیان و دامپزشکی را بیش از پیش نمایان گردانند

دامپزشکی حیوانات کوچک در بیمارستان دامپزشکی درین بعنوان یک مرکز دامپزشکی در شرق پاسخگوی نیازهای دامپزشکی در مرکز بوده و بعنوان دامپزشکی مرکزی کشور مطرح و همچنین بواسطه دسترسی بزرگراهی راحت و خارج از طرح پاسخگوی صاحبان حیوانات نیازمند به دامپزشکی در نیاوران و حتی دنبال کننده گان دامپزشکی در پاسداران و یا سایر متقاضیان دامپزشکی ایران می باشد و بی شک حیوانات خانگی همشهریان و حتی سایر حیوانات ایرانیان در دامپزشکی درین تجربه بهتری خواهند داشت.

 

---

آشنایی بیشتر با بیمارستان دامپزشکی درین

حضور دامپزشکان و متخصصین دامپزشکی در بیمارستان دامپزشکی درین و وجود بخشها و قسمتهای مختلف از جمله

1. بخش جراحی حیوانات ،
2. داروخانه دامپزشکی ،
3. آزمایشگاه حیوانات ،
4. رادیولوژی
5. و سونوگرافی

همچنین امکانات سرم تراپی حیوانات و واکسیناسیون حیوانات و تزریقات و فیزیوتراپی حیوانات و حتی خدمات جانبی مانند

• پت شاپ
• و اصلاح و شستشوی حیوانات
• و بستری حیوانات
• و سایر خدمات و امکانات

در مرکز درمانی و انواع کلینیک حیوانات مستقر در بیمارستان دامپزشکی درین برای انواع پت و حیوان خانگی و پرندگان و حیوانات اگزوتیک و حیوانات خاص ،این امکان را فراهم نموده تا صاحبان حیوانات همراه ، بتوانند با مراجعه حضوری و دوره ای پت خود را مورد معاینه و برسی دوره ای قرار داده و از سلامت او مطمئن شوند.

همچنین چنانچه بیماری و مشکلی برای پت و پرنده و یا حیوان خانگی و اگزوتیک پیش آمد، اقدامات درمانی و حتی اورژانسی را بصورت شبانه روزی دریافت کنند.

از آنجائی که بواسطه رشد جامعه شهرنشینی و نگهداری حیوانات خانگی بصورت روز افزون در حال رشد است و متعاقب آن خطر بروز حوادث و اتفاقات برای این موجودات بیش از پیش وجود دارد ایجاد واحدی بعنوان

• “اورژانس حیوانات “
• یا “فوریتهای دامپزشکی “
• و “امداد و اورژانس دامپزشکی “

از نیاز های جامعه می باشد ” بیمارستان دامپزشکی ” درین اقدام به راه اندازی بخش ” امداد و فوریتهای دامپزشکی ” و راه اندازی ” کلینیک سیار حیوانات ” یا کلینیک سیار دامپزشکی ” با تهیه و تجهیز ” آمبولانس دامپزشکی ” که در واقع از آن بعنوان ” آمبولانس حیوانات خانگی ” نام برده می شود نموده تا خدمات ” اورژانس و امداد و فوریتهای دامپزشکی ” را بهتر و سریعتر ارائه نماید.

ساعات کار بیمارستان درین

ساعت کار بخش داخلی، اورژانس، داروخانه، پت شاپ، بستری و رادیولوژی، آزمایشگاه و سایر بخش های بیمارستان دامپزشکی درین  بصورت شبانه روزی می باشد (۲۴ ساعته) و تنها کلینیک تخصصی پرندگان با حضور متخصصین پرنده همه روزه از ساعت ۱۰/۳۰ صبح الی ۲۴ شب ارائه خدمات می نماید.

لازم به ذکر است چنانچه علاقه به نگهداری از سگ و یا گربه در منزل و یا محیط کار را دارید، بیمارستان دامپزشکی درین با همکاری متخصصین حیوانات خانگی در بخش های ویژه و مجهز برای درمان این حیوانات، همه روزه آمادگی درمان، معاینه و ویزیت دوره ای حیوان شما را در بخش کلینیک حیوانات بیمارستان دامپزشکی درین را دارد.